URTEAN ZEHAR XXV IGANDEA
Sarrerako antifona
Ni naiz herriaren salbamena –dio Jaunak–. Edozein estualdietan dei egiten badidate, Nik entzungo diet, eta haien Jauna izango naiz betiko.
Kolekta otoitza
Jainko Jauna, lege bakar hau eman diguzu:
Zu eta lagun hurkoa maitatzea;
iguzu, zure aginduak betez,
betiko bizitzara iritsi gaitezela.
Zure Seme Jesu Kristo... AMEN.
Isaias profetaren liburutik 55,6-9
Bila ezazue Jauna, aurki daitekeen artean;
hotsegiozue, hurbil dagoen artean.
Gizon bihurriak utzi beza bere bidea,
eta gaiztoak bere asmoak;
itzul bedi Jaunarengana,
eta errukituko zaio;
gure Jaungoikoarengana,
guztiz errukior bait da.
Nere asmoak ez dira zuen asmo;
zuen bideak ez dira nere bide –dio Jaunak–.
Lurretik zerua bezain urruti daude
nere bideak zuen bideetatik,
nere asmoak zuen asmoetatik.
ERANTZUN-SALMOA
144
ERRUKI HUTSA DUGU JAUNA,
ERRUKIA TA MAITASUNA.
Egun oro zaitut bedeinkatuko,
zure izena menderen mende dut goretsiko.
Haundi da Jauna, guztiz goresgarri,
Haren haunditasuna ez daiteke igarri.
Gupibera da Jauna eta errukiorra,
berant-haserre eta guztiz onbera.
Ona da Jauna guztientzat,
errukior Berak egin dituenentzat.
San Paulo Apostoluak Filipotarrei 1,20c-24.27a
Senideok: Kristo goretsia izango da nere gorputzean, bizi banaiz edo hiltzen banaiz. Niretzat, bizitzea Kristo da; eta hiltzea, irabazia. Baina gorputz honetan biziz, lan ona egin badezaket, ez dakit nik zer aukeratu. Bi aldetatik nago estu: alde batetik, hiltzea nahi nuke, Kristorekin egoteko; niretzat hau askoz hobe bailitzateke. Bestetik, berriz, bizirik gelditzea beharrago iruditzen zait zuentzat. Gauza guztien gainetik, bizi zaitezte Kristoren Ebanjelioari dagokion bezala.
ALELUIA Ireki iezaiguzu, Jauna, geure bihotza,
gogoz onar ditzagun zure Semearen hitzak. ALELUIA!
Jesu Kristoren Ebanjelioa san Mateoren liburutik 20,1-16
Aldi hartan, Jesusek parabola hau esan zien bere ikasleei:
- “Zeruetako Erreinua, goizean goiz bere mahastirako langile-bila atera zen etxeko jaunaren antzekoa da. Eguneko denario batean hizketatu ondoren, bere mahastira bidali zituen. Atera zen berriro goizerdi aldera, eta beste batzuk ikusi zituen herriko enparantzan egonean zeudela, eta esan zien: ‘Zoazte zuek ere nere mahastira, eta emango dizuet bidezko dena’. Eta haiek ere joan ziren. Atera zen berriz ere eguerdi inguruan eta arratsalde-erdian, eta gauza bera egin zuen.
Arratsalde-beranduan atera zenean, beste batzuk aurkitu zituen, oraindik geldi zeudela. Eta esan zien: ‘Zertan zaudete hemen, egun osoan geldi?’ Haiek esan zioten: ‘Ez bait gaitu inork hartu lanerako’. Etxeko jaunak orduan: ‘Zoazte zuek ere nere mahastira’.
Iluntzean mahasti-jabeak honela esan zion bere morroi-buruari: ‘Deitu langileei, eta emaiozu bakoitzari bere saria, azkenekoetatik hasi eta aurrenekoetaraino’.
Etorri ziren, bada, arratsalde-berandukoak, eta denario bana hartu zuten. Lehenengoak etorri zirenean, gehiago hartuko zutela uste zuten; baina haiek ere denario bana hartu zuten. Eta marmarrean hasi ziren etxeko jaunaren kontra, esanez: ‘Azken horiek ordu bat besterik ez dute lan egin, eta gurekin berdindu dituzu, egun guztiko nekea eta beroa eraman dugunokin’. Baina hark erantzun zion haietako bati:
- ‘Adiskide, ez dizut bidegabekeriarik egin. Ez al ginen eguneko denario batetan hizketatu? Har ezazu zeurea duzuna, eta zoaz. Azkeneko honi ere, ordea, zuri adina eman nahi diot. Ez al zait neri zilegi, nahi dudana egitea nere gauzetan? Edo bekaizti izan behar al duzu zuk, ni ezkuzabala naizelako?’
Horrela, bada, azkenekoak lehenengo izango dira, eta lehenengoak azkeneko”.