URTEAN ZEHAR XXVIII IGANDEA
Isaias profetaren liburutik 25,6-10a
Egun hartan, jai-otordu bat emango die
diren guztien Jaunak
mendi hontan herri guztiei,
jaki guriekin, edari bikainekin,
haragi gizen-mamitsuekin eta ardo zahar-garbiekin.
Mendi hontan kenduko du,
herri guztien gainean edatua dagoen estalkia,
jende guztiak estaltzen dituen oihala.
Betiko hondatuko du heriotza;
txukatuko ditu Jaunak
aurpegi guztietako negar-malkoak,
eta lur osotik aldenduko du
bere herriaren lotsakizuna
–hala dio Jaunak–.
Eta egun hartan esango da:
‘Hara gure Jainkoa’;
Hau da guk salbatzaile itxaro genuen Jauna.
Poztu gaitezen eta alaitu
salbatu gaituelako.
Jaunaren eskua mendi hontan kokatuko da.
ERANTZUN-SALMOA
22
JAUNA DUT ARTZAIN,
EZ NAIZ EZEREN BEHARREAN.
Jauna dut artzain, ez naiz ezeren beharrean:
larre gurietan etzan arazten nau.
Atsedenezko iturrira narama
eta berpizten dit barrena.
Atontzen didazu mahaia,
etsaiak dauzkadala begira;
olioz gantzutzen didazu burua,
gainezka dago nere edontzia.
San Paulo Apostoluak Filipotarrei 4,12-14.19-20
Senideok: Badakit eskasian bizitzen; badakit ugarian bizitzen; denetan eta denetara jarria nago: bai gosera, bai asera, ugaritasunera eta eskasiara. Denetarako badut indar, indartzen nauen Harengan. Nolanahi ere, ondo egin duzue, nere estualdietan lagunduz.
Ordainetan, nere Jaungoikoak oparo beteko du zuen eskasia guztia, bere aberastasunen arauera Kristo Jesusengan. Jaungoiko gure Aitari aintza gizaldi eta gizaldietan. Amen.
ALELUIA Jesu Kristo gure Jaunaren Aitak
argi bitza gure bihotzeko begiak,
horrela jakin dezagun
nolakoa den Haren deiaren itxaropena. ALELUIA!
Jesu Kristoren Ebanjelioa san Mateoren liburutik 22,1-14
Aldi hartan, Jesusek, berriz ere parabolatan, honela esan zien apaiz nagusi eta herriko zaharrei:
- “Zeruetako erreinua, bere semearen ezteiak ospatzen zituen errege baten antzekoa da. Bidali zituen morroiak, ezteietarako deituei hotsegitera; baina hauek ez zuten etorri nahi izan.
Berriz ere, bidali zituen beste morroi batzuk, esanez: ‘Esaiezue deituei: Prest daukat nere jai-otordua; zekorrak eta haragitarako gizenduak hilak ditut, eta dena prest dago: zatozte ezteietara’.
Haiek, ordea, ez-entzun egin zuten, eta bata bere lurretara joan zen; bestea bere sal-erosketara; gainerakoek, berriz, morroiei heldu eta, gaizki erabil ondoren, hil egin zituzten.
Haserretu zen erregea, eta bere gudamutilak bidali zituen, hiltzaile haiek galtzera eta haien herriari su ematera. Gero honela mintzatu zitzaien bere morroiei:
- ‘Ezteiak prest daude, baina deituek ez zuten merezi. Zoazte, beraz, bidegurutzeetara, eta aurkitzen dituzuen guztiei dei egiezue ezteietara’.
Atera ziren morroiak bideetara, eta bildu zituzten aurkitutako guztiak, txar eta on. Eta hala bete zen bazkaldarrez eztei-lekua.
[Sartu zen erregea bazkaldarrak ikustera, eta eztei-jantzirik gabeko bat ikusi zuen han. Eta esan zion:
- ‘Adiskide, nolaz sartu zara hemen, eztei-jantzirik gabe?’
Eta hark hitzik ez. Erregeak orduan honela esan zien bere serbitzariei:
-‘Esku-oinak loturik, bota ezazue kanpoko ilunbeetara. Han izango da negarra eta hortz-karraska!’
Asko bait dira deituak; baina gutxi aukeratuak”.]